ولگردی

ذهن آدم، روی یک آدمی که حساس بشود، کاملاً خودکار، شروع می کند به تصویرسازی کردن.

وهم قوی به کار می افتد و آن تصویر را از هیچی پر و بال می دهد.

حالا این وسط هر چقدر داده ها از آن سوژه بیشتر باشد، تصویر واضح تر میشود و شکل می گیرد و تصور کامل می شود.

به خوبی و بدی هم ربطی ندارد؛ دست خودت نیست. کمی طول بکشد یکهو میبینی آن تصویر به هیچ ضرب و زوری از توی ذهنت نمی رود بیرون.

شیطان هم این وسط دست روی دست نمی گذارد که..

شاید باید قبل یک سری وبلاگ خوانی هایمان اوّل تکلیفمان را با نیت مان معلوم کنیم..